Συναισθήματα

Τα εφηβικά χρόνια είναι εξαιρετικά ευαίσθητα και διαμορφωτικά. Είναι μια περίοδος κατά την οποία οι νέοι-ες πειραματίζονται, δοκιμάζουν νέα πράγματα, ασκούν κριτική απέναντι στον κόσμο γύρω τους και μαθαίνουν ποιοι είναι. Είναι επίσης μια εποχή που τα συναισθήματα είναι έντονα: όταν τα νέα άτομα έρχονται αντιμέτωπα με την “ενήλικη ζωή”, όλοι οι κανόνες και οι πολιτισμικές νόρμες, οι κρυφές και ρητές προσδοκίες της κοινωνίας, και οι πιέσεις και το άγχος της ηλικίας μπορεί να εκδηλωθούν με τη μορφή ανεξέλεγκτων συναισθημάτων. Μπορεί να είναι δύσκολο να ανοιχτεί κανείς και να μιλήσει για τα συναισθήματα, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να είναι οδυνηρό το να κρατά τα συναισθήματα κλεισμένα μέσα του. 

Είναι επομένως απαραίτητο να κατανοήσουμε και να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο στην πολυπλοκότητά του: πώς εκφράζουμε εμείς οι ενήλικες τα συναισθήματα; Τι έχουμε μάθει από τους γονείς μας, τους παππούδες μας ή την κοινωνία γύρω μας; Ποιες πολιτισμικές νόρμες και διπλά πρότυπα υπάρχουν ανάλογα με την κουλτούρα, την ηλικία ή το φύλο; 

Σε αυτό το κεφάλαιο, αφιερώνουμε χρόνο στον κόσμο των συναισθημάτων, διότι αν κατανοήσουμε καλύτερα πώς η κοινωνία ρυθμίζει τα ανθρώπινα συναισθήματα, μπορούμε να εξαρτηθούμε λιγότερο από καταπιεστικούς μηχανισμούς και να αποκτήσουμε περισσότερη δύναμη και, συνεπώς, περισσότερη ελευθερία να εκφραζόμαστε.

ΠΩΣ;

Τα συναισθήματα που βιώνουμε παρέχουν ακατέργαστα δεδομένα για τον κόσμο γύρω μας, τα οποία είναι ουσιώδη για τον τρόπο λειτουργίας μας: είναι ο τρόπος με τον οποίο αρχίζουμε να δίνουμε νόημα στα συναισθήματά μας και είναι ζωτικής σημασίας να τα αναγνωρίζουμε ως ουδέτερα σήματα, όχι εγγενώς καλά ή κακά. Τα συναισθήματα μας καθοδηγούν για να επιβιώσουμε και να ευδοκιμήσουμε. Τα συναισθήματα εστιάζουν την προσοχή μας και μας παρακινούν να ακολουθήσουμε ή να μην ακολουθήσουμε μια συγκεκριμένη πορεία δράσης.  Ως εκ τούτου, είναι όλα απαραίτητα για την ευημερία μας. 

Σε αυτό, οι ενήλικες άνθρωποι και ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί, οι δάσκαλοι, οι γονείς, δεν είναι μόνο πρότυπα, αλλά κυρίως γέφυρες: μέσω της μη τυπικής μεθοδολογίας, είναι δυνατόν να μοιραστούμε και να μάθουμε μαζί, ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο, τις ικανότητες και το πολιτισμικό υπόβαθρο- να εκπαιδευτούμε στην ενεργητική ακρόαση χωρίς γνώμη ή κρίση και να μάθουμε πώς να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επίγνωση του τι μας λέει το σώμα μας: πώς αντιδρούμε, πώς εκφράζουμε τον πόνο, τη χαρά, το θυμό, την αγάπη; Είμαστε σε θέση να ονομάσουμε όλα τα συναισθήματα ή να τα ταξινομήσουμε; Αυτές οι δεξιότητες μπορούν να βοηθήσουν τα νέα άτομα να σχετίζονται με τα δικά τους συναισθήματα και τα συναισθήματα των άλλων με μεγαλύτερη επίγνωση, περισσότερη κατανόηση και λιγότερη κριτική, ώστε να επιτύχουν συνολική ευημερία και υγιέστερη επικοινωνία με τον κόσμο γύρω τους